Een eetstoornis heb je niet alleen. Het heeft ook impact op jouw omgeving

VOOR NAASTEN

Een belangrijke rol

Een eetstoornis heb je niet alleen. Het heeft ook impact op je partner, familie of vrienden. Als naaste bevind je je in een complexe en vaak pijnlijke situatie. Je wilt niets liever dan helpen, maar weet niet altijd hoe. Het gevoel van wanhoop, machteloosheid en angst het verkeerde te zeggen of te doen kunnen overweldigend zijn.

Gelukkig wordt er steeds meer aandacht besteed aan goede voorlichting voor jou als naaste. Want jij kunt een hele belangrijke rol hebben in het stimuleren van het zoeken naar hulp én in het herstelproces zelf. Ook jij bent daarom welkom bij mij als eetstoornis herstelcoach. Wat je kunt verwachten is een veilige ruimte waar je je verhaal kunt delen, vragen kunt stellen en leren hoe je om kunt gaan met de situatie, terwijl je ook goed voor jezelf blijft zorgen.

CONTACT

PRAKTISCHE TIPS

Dit kun je doen

Als naaste wil je graag helpen, maar het is niet altijd even makkelijk om te weten wat je kunt doen, zonder dat de ander zich onder druk voelt gezet. Hieronder een aantal tips:

LUISTEREN

Luister zonder meteen advies te geven, hoe verleidelijk dat ook kan zijn. Soms is een luisterend oor namelijk precies wat je partner nodig heeft.

EMOTIES EN WELZIJN

Vermijd praten over uiterlijk of gewicht. Richt je in plaats daarvan op hoe het met je vriendin gaat en hoe zij zich in dat moment voelt.

ONTSPANNEN SFEER

Probeer de maaltijden zo ontspannen mogelijk te laten verlopen. Vraag hoe je je dochter kunt helpen maar geef ook genoeg ruimte als dat nodig is.

SIGNALEN

Hoe herken je een eetstoornis?

Een eetstoornis kan zich op verschillende manieren uiten, maar is niet altijd direct zichtbaar aan de buitenkant. Hoe kun je herkennen dat je naaste een verstoorde relatie met eten heeft?

• Verandering in eetgedrag; het valt je op dat je partner anders is gaan eten, soms maaltijden overslaat, kleinere porties opschept of bepaalde producten volledig vermijdt

• Lichamelijke signalen; je ziet dat je beste vriendin afgevallen is en het valt je op dat ze geregeld afzegt omdat ze moe is en last heeft van een vervelende duizeligheid

• Sociale veranderingen; je geliefde wil steeds minder vaak de deur uit, heeft geen zin meer in uitjes, en al helemaal niet als er eten bij betrokken is

• Geheimzinnig gedrag; ondanks dat ze het ontkent, merk je dat je dochter soms stiekem eet, eten bewaart, liegt over hoeveel ze gegeten heeft of zich direct na de maaltijd terugtrekt.

• Overmatige focus op gewicht en uiterlijk; je zus is constant bezig met het tellen van calorieën, ze vergelijkt zichzelf met anderen, volgt allerlei diëten en weegt zichzelf meerdere keren per dag

• Compenseren; na het eten trekt je partner zich vaak terug om te compenseren wat ze gegeten heeft door te braken, laxeren of dwangmatig te gaan sporten

“Je geliefde hoeft niet perfect te zijn om te herstellen

en jij hoeft niet perfect te zijn om te helpen”.

- Jenni Schaefer, auteur van “Life without ED”

MISVATTINGEN

Hoe zit het nou?

Een eetstoornis draait alleen maar om uiterlijk, eten en gewicht

Een eetstoornis gaat vaak dieper dan alleen eten en gewicht. Het kan een manier zijn om met emoties, angst of een behoefte aan controle om te gaan

Iemand die met een eetstoornis te maken heeft, ziet er altijd extreem mager uit

Niet iedereen met een eetstoornis is zichtbaar ziek. Je kunt er van buiten normaal, of zelfs gezond uitzien. Iemands uiterlijk of gewicht zegt dus niets over de ernst van de situatie

Gewichtstoename betekent dat de eetstoornis helemaal over is

Herstel gaat niet alleen over gewicht, maar ook over emotionele en mentale genezing. Gewichtstoename is een onderdeel van herstel maar betekent niet dat de eetstoornis over is

Erover praten heeft geen zin, dat maakt het alleen maar erger

Open praten over de eetstoornis is juist een belangrijke eerste stap naar herstel. De ander zal zich gehoord en gesteund voelen, wat van belang is om te durven werken aan herstel

VEELGESTELDE VRAGEN

Probeer begrip te tonen en te luisteren zonder oordeel. Het is belangrijk om te weten dat een eetstoornis geen keuze is. Vraag hoe je kunt helpen. Het gaat erom dat je er bent, niet dat je alles oplost.
Bespreek je zorgen op een rustige manier. Probeer de situatie niet te controleren, maar laat merken dat je bezorgd bent en er voor hen wilt zijn wanneer ze klaar zijn om te praten.
Probeer hen eraan te herinneren dat eten een normale, noodzakelijke behoefte is en dat ze niks ‘verkeerds‘ gedaan hebben door te eten.
Probeer de focus op gezelligheid te houden en niet op het eten zelf. Laat hen eten in hun eigen tempo en vermijd vragen over hoeveel of wat ze eten.
Uit je bezorgdheid door te zeggen dat je om hen geeft en graag wilt dat ze gelukkig zijn en herstellen. Stel professionele hulp voor als steun, niet als een oplossing die ze moeten accepteren.
Let op signalen, zoals extreem gewichtsverlies, isolatie, stemmingswisselingen of andere gezondheidsproblemen. Als je echt bezorgd bent, bespreek dit dan voorzichtig of zoek steun bij een professional, zoals je (huis)arts.
Vermijd opmerkingen over uiterlijk, gewicht of eetgedrag omdat dit gevoelig kan liggen. Probeer in plaats daarvan de focus te leggen op wat je waardeert in hen als persoon.
Het is belangrijk te weten dat je naaste niet de eetstoornis is. Zie hun gedrag als een uiting van de strijd die ze voeren en blijf hen als persoon ondersteunen door consequent tegen de eetstoornis in te gaan.
Blijf aandacht besteden aan jezelf en je eigen gezondheid. Geef jezelf niet de schuld. Stel grenzen en geef aan wanneer je ook even tijd voor jezelf nodig hebt. Door goed voor jezelf te zorgen, kun je er ook zijn voor je naaste.
Deze gevoelens zijn heel normaal. Zoek iemand om mee te praten, om je emoties te uiten zonder de druk op je naaste te leggen.